Jak wynika z przepisów ustawy, podatek od nieruchomości w Polsce jest podatkiem lokalnym, pobieranym przez samorządy gminne. Dla wielu samorządów to przede wszystkim główne źródło dochodu w skali całego roku.
Ten podatek płacą płacą osoby fizyczne i prawne, a także jednostki organizacyjne, które są właścicielami nieruchomości oraz użytkownikami wieczystymi gruntów. Podatek ten nie obejmuje natomiast m.in. uczelni i szkół.
Opłata podatkowa od nieruchomości obejmuje: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości są m.in.: nieruchomości zajęte dla potrzeb organów jednostek samorządu terytorialnego,
grunty zajęte pod pasy drogowe, a także budowle z nimi związane.
Jak wynika z zasad, wyjątkiem są obiekty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, grunty pod wodami powierzchniowymi i kanałami żeglownymi. Wyjątek stanowią jeziora, a także grunty zajęte na zbiorniki retencyjne albo elektrownie wodne.
Co roku wysokość podatku od nieruchomości ustalana jest przez władze każdej z gmin. Nie może być wyższa niż wartość ogłoszona przez ministerstwo finansów. Według obowiązujących wytycznych dla gruntów kwota nie może być większa niż 0,48 zł za m2, a w przypadku budynków mieszkalnych 0,77 zł (taka sama stawka dotyczy miejsca parkingowego). Jeżeli garaż uznaje się za wyodrębniony lokal, to płaci się za niego podatek od nieruchomości w wysokości maksymalnie 7,77 zł za m2.
Należny gminom podatek od nieruchomości płaci się w czterech ratach: do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada. Co ważne, jeżeli kwota podatku jest niższa niż 100 zł, płatność powinna zostać uregulowana jednorazowo.
Oczywiście podatek może ulec obniżeniu, jeśli nieruchomość zostanie sprzedana. Wtedy podatek rozlicza się wyłącznie za czas, kiedy jesteśmy właścicielem danej nieruchomości. W takim wypadku należy poinformować gminę o jej sprzedaży w ciągu 14 dni.
Dyskusja: